Powrót bohaterów sprzed lat – Recenzja Gwiezdne Wojny: Przebudzenie Mocy

Jeśli chodzi o temat Gwiezdnych Wojen, to zawsze mam pewne wątpliwości odnośnie oceny filmów z tej serii. Z jednej strony nachodzą mnie wspomnienia z dzieciństwa, kiedy to tak jak większość moich rówieśników zbierałem Tazo i byłem zafascynowany historią o dzielnych Jedi, walczących z szerzącym się w galaktyce złem. W tamtych czasach za powiedzenie złego słowa o Star Wars w najlepszym wypadku można było pozbyć się drugiego śniadania, a w najgorszym wyjść ze szkoły z podbitym okiem. Wielu moich znajomych do dzisiaj uważa się za fanów sagi, namiętnie kolekcjonując gadżety związane z tą kultową space operą. Mnie osobiście daleko do miana fana Gwiezdnych Wojen. Tak więc do najnowszej, VII części serii o podtytule Przebudzenie Mocy postanowiłem podejść z dystansem i spróbować obiektywnie ocenić film, na który od lat czekają miliony fanów na całym świecie. Sprawdźmy zatem co z tego wyszło.

Gwiezdne Wojny: Przebudzenie mocy jest pierwszym filmem z serii wydanym po tym, jak Disney przejął prawa do marki od Lucasfilm w 2012 roku. Reżyserii podjął się J.J. Abrams, który z całkiem niezłym skutkiem zrealizował wcześniej dwa filmy z serii Star Trek. Jeśli chodzi o fabułę, to chyba nie jest tajemnicą, że jest ona niemal kopią tej przedstawionej w trzech pierwszych filmach stworzonych przez George’a Lucasa w latach 70. i 80. Nie mogło się oczywiście obejść bez dobrze znanych bohaterów. Ponownie zobaczymy więc w akcji nieśmiertelnego Harrisona Forda, Carrie Fisher i Marka Hamilla, nie zabrakło również Petera Mayhewa (Chewbacca). Nawet pomimo faktu, że wydają się oni wepchnięci jakby na siłę, niewątpliwie dodają uroku całej produkcji. Nie zapomniano oczywiście o nowych postaciach, w których role wcielili się mniej znani aktorzy, tacy jak Daisy Ridley (Rey), John Boyega (Finn) i Adam Driver (Kylo Ren).

Ze wszystkich występujących w filmie postaci najbardziej spodobał mi się czarny charakter, czyli niejaki Kylo Ren, który będąc pod wpływem ciemnej strony Mocy dbał o interesy Nowego Porządku, czyli czegoś co można by nazwać następcami wcześniejszego Imperium. Postać ta byłaby niewątpliwie atrakcją całego filmu, gdyby nie moment w którym ściągnęła maskę, a na sali kinowej można było usłyszeć jęk zawodu… Przed naszymi oczami ukazała się młoda, delikatna twarz nastolatka z bujną czupryną. Nie omieszkam również wspomnieć o małym robociku o nazwie BB-8, który za każdym razem wzbudzał fale entuzjazmu na widowni. Osobiście natomiast skrycie marzyłem, by w końcu jakiś szturmowiec strzelił do niego z blastera i rozwalił na drobne kawałeczki. Takie, które nikt nigdy nie będzie mógł odnaleźć, a tym bardziej złożyć. Amen! :)

Podsumowując. Chociaż bardzo bym chciał, trudno mi ocenić nowe Gwiezdne Wojny w obiektywny sposób. Z jednej strony wiąże mnie z nimi cała masa wspomnień z dzieciństwa – z drugiej oczekiwałem czegoś o wiele bardziej ambitnego, czegoś na miarę dzisiejszych czasów i technologii. Zdaję sobie jednak sprawę, że seria ta nigdy nie była ambitnym kinem – oferowała rozrywkę dla mas i napędzała ogromną machinę marketingową. W oczy raziła mnie przewidywalność i powtarzalność fabuły oraz brak więzi z bohaterami. Karolina mówi, że efekty były na przyzwoitym poziomie, a ja po negatywnych słowach na temat BB-8 muszę przyznać jej rację, choć nie dorównują temu co mogliśmy zobaczyć np. w ostatnim Mad Maxie. Przebudzenie Mocy to film, który może się podobać i nie widzę w tym nic złego – oceniamy go na 7.0/10. Mam jednak wrażenie, że klimat gdzieś uleciał lub po prostu to tylko ja… jestem już za stary na takie filmy.

Ocena: 7.0 / 10